Bieganie po 40 na mecie Maratonu Warszawskiego
Co to był za łykent!
Zablokowane pół miasta.
Nieskończona liczba biegaczów.
Tyle samo kibiców.
Słońce. 
Roześmiane gęby!
Hektolitry potu.
Cierpienie, łzy, radość i banany na mecie!
Napiszę więcej przy okazji. Na ten moment odnotuję, iż owszem – byliśmy. Biegaliśmy. 
Marek Gruza – 2:53:43 (rekord życiowy, poprawa o ponad 6 minut)
Oczywiście gratulacje! Zawodnik zadowolony ale i z niewielkim niedosytem. To dobrze bo będzie pretekst, aby urwać z tego wyniku jakieś dodatkowe minutki.
Artur Stradomski – 1:24:19 i oczywiście rekord życiowy! To się robi nudne bo ten to co bieg to jakieś granice przesuwa. Tu poprawa o minutę z drobnymi ale to już kolejny raz w tym sezonie!
To się robi nudne bo ten to co bieg to jakieś granice przesuwa. Tu poprawa o minutę z drobnymi ale to już kolejny raz w tym sezonie!Łukasz Siedlecki – 1:40:37. Tym razem bez życiówki ale gęba zadowolona. I o to chodzi! Warto złapać balans pomiędzy pogonią za życiówkami z rekreacją. Tu jest wzór.
Tym razem bez życiówki ale gęba zadowolona. I o to chodzi! Warto złapać balans pomiędzy pogonią za życiówkami z rekreacją. Tu jest wzór. Aleksander Krzempek – 1:39:21 – tym razem w roli Waszego zajączka (a dla niektórych żółwika) na 1:40.
Byłbym punktualnie co do sekundy
ale kilku jegomości poprosiło o długi finisz na złamanie 1:39. No to ja mówię: – Do usług! I poszło speedrunowanie na końcówce. 
Byłbym punktualnie co do sekundyale kilku jegomości poprosiło o długi finisz na złamanie 1:39. No to ja mówię: – Do usług! I poszło speedrunowanie na końcówce. O samej imprezie napiszę więcej bo to absolutny kosmos zrobić tyle biegów jednego dnia, każdy w turach. Nie wiem jak organizatorzy to ogarnęli. MEGA! MEGA! MEGA!
Bieganie po 40 na mecie Maratonu Warszawskiego
Bieganie po 40 na mecie Maratonu Warszawskiego
